Net zoals in je relatie met je partner, ontkom je ook in de relatie met je kind niet aan af en toe ruziemaken. Als je kind pubert, en op zoek gaat naar grenzen, zul je regelmatig de confrontatie met je kind (moeten) aangaan. Maar hoe voorkom je dat zo'n ruzie volledig ontspoort? Hieronder de regels van goed ruziemaken.
Niemand vindt ruzie leuk. Ook je kind niet. Toch kan ruzie voor je kind een van de manieren zijn waarop de persoonlijkheid zich in de puberteit ontwikkelt.
Hoe ga je met elkaar om? Hoe zorg je ervoor dat er naar je geluisterd wordt? Hoe krijg je je zin? Wat is de kracht van argumenten? Al die dingen leert je puber door de clashes die hij of zij met jou heeft over bijvoorbeeld zoiets triviaals als de tafel dekken.
Zoals gezegd: ruziemaken is iets waar je puber veel van leert. En jij bent het belangrijkste rolmodel. Nou is het op het moment dat je boos of emotioneel bent moeilijk om het goede voorbeeld te geven. Maar je kunt het wel proberen. Bijvoorbeeld door je te houden aan onderstaande spelregels.
Blijf to-the-point
Wanneer je boos bent, kun je de neiging krijgen om er andere dingen bij te slepen. Als je een aanvaring met je kind hebt over de afwas, dan is het verleidelijk om er andere dingen (opruimen, bedtijd, tijd achter de computer, etcetera) bij te slepen. Toch kun je dit maar beter niet doen.
Je maakt een ruzie er zwaarder mee en je bereikt ermee dat een eventuele oplossing verder weg komt te liggen. Blijf dus bij het onderwerp waar de ruzie over gaat. Trap dus ook niet in de valkuil wanneer je kind er vanalles en nog wat bij haalt. Blijf bij het onderwerp.
Slaande deuren, gestamp op de trap, schreeuwen, huilen. Pubers die ruziemaken oden dat over het algemeen met heel veel misbaar. Voor jou als ouder is het de kunst om daar niet in mee te gaan. Goed ruziemaken is iets anders dan een wedstrijdje wie er het hardst kan schreeuwen.
Pubers kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen, maar schreeuwen of terugschreeuwen is nooit een goede methode om je doel te bereiken. Je raakt alleen maar verder uit elkaar zonder dat een oplossing dichterbij komt. Fluisteren is vaak een stuk effectiever dan schreeuwen.
Luister goed
Goed ruzie maken bestaat uit goed communiceren. Dat betekent dat je niet alleen zelf helder uitlegt waqt jij vindt, denkt en voelt. Het betekent ook dat je met aandacht luistert naar de dingen die jouw kind jou te zeggen heeft. Luister dus ook naar de andere kant van het verhaal. Zonder de ander te onderbreken en commentaar te geven.
Geef toe als je fout zit
Luister goed naar de redenen die je kind heeft om de confrontatie met je aan te gaan.
Lang niet in alle gevallen is je puber onredelijk. Je kunt in de confrontatie met een ziedend boze puber de neiging krijgen om geen millimeter toe te geven, maar wanneer je kind een punt heeft is het niet meer dan redelijk dat je dat ook toegeeft. Toegeven dat je fout zit getuigt niet van zwakte, maar juist van kracht. Bovendien:door toe te geven op het moment dat jij fout zit, zal je kind zelf eerder toegeven als hij/zij fout zit. Vergeet niet: jij bent het belangrijkste rolmodel.
Niemand is perfect
Jij bent niet perfect. Waarschijnlijk ben je de eerste om dat toe te geven. Verwacht dus ook niet van je kind dat hij of zij perfect is. Juist in de puberteit maakt je kind fouten. Kijk maar naar je eigen puberteit. Maak van een mug geen olifant en maak alleen ruzie over belangrijke zaken die het waard zijn om ruzie over te maken.
Eind goed al goed
Wanneer jij en je kind allebei je hart gelucht hebben is het wel verstandig dat het ook echt is uitgepraat. Zorg dat er niks meer ligt wat kan gaan etteren. Geheid dat jullie anders weer ruzie krijgen over hetzelfde onderwerp. Wat wel kan is dat je na verloop van tijd nog eens op de ruzie terugkomt. Bijvoorbeeld om sorry te zeggen wanneer je vindt dat je daar reden voor hebt. Enne... Verwacht niet dat je kind ook sorry tegen jou zegt. Reflectie en zelfinzicht zijn eigenschappen die zich bij de meeste mensen pas als ze volwassen zijn ontwikkelen.
