Bijna iedere puber vindt zijn ouders stom. Logisch. Als je pubert, dan is het lekker om je af te zetten tegen je ouders, tegen school en tegen iedereen die je belemmert in de 100 procent vrijheid waar je als puber denkt recht op te hebben.

Hoe goed je als ouder ook je best doet om de sfeer in huis een beetje leuk te houden: je puber heeft slechts een paar minuten nodig om de stemming flink te laten ontsporen.

Gezinsterroristje
Voor veel ouders is het nogal een schok dat hun lieve kind zich opeens ontwikkelt tot een klein gezinsterroristje zodra de puberteit is aangebroken. Leer er maar mee leven: pubers zijn niet in staat tot consensus en water bij de wijn. Die zijn opstandig, tegendraads, recalcitrant en chronisch boos. Je zou het graag anders willen, maar pubers zijn stom.

Er zijn nogal wat ouders die heel ver gaan om conflicten met hun kind te vermijden. Een veelgekozen manier om ruzie te ontlopen is om dan maar je kind zijn zin te geven. Dus sta je zelf de afwasmachine in te ruimen, doe je zelf de vuilniszakken in de kliko en verdraag je lijdzaam de basdreunen die uit zijn stereo komen.

Die houding is niet handig. Op de eerste plaats wordt je puber daar eerder stommer door, dan liever. Door je puber zijn of haar zin te geven, stel je geen grenzen en is eigenlijk het hek van de dam. Je beloont je puber voor asociaal en onwenselijk gedrag. De volgende keer dat hij iets moet van jou, zal hij/zij het nog minder snel doen. De vorige keer liet je hem/haar er toch ook mee wegkomen?

Je puber zal het te vuur en te zwaard ontkennen, maar wat iedere puber nodig heeft zijn grenzen. Natuurlijk knalt je kind keihard tegen de grenzen op die jij stelt. En natuurlijk zal hij er alles aan doen om te proberen die grenzen te verleggen. Maar het stellen van grenzen (en je daaraan houden) geeft je kind precies de duidelijkheid die hij nodig heeft.

Grenzen stellen
Het stellen van grenzen maakt jou in de ogen van je kind tot een dictator. Een tiran. Een beul. En bovenal zal je kind je ongetwijfeld enorm stom vinden en er alles aan doen om jou dat duidelijk te maken.

Dat is heel vervelend en helemaal niet leuk voor de sfeer in huis. Maar houd jezelf goed voor ogen dat het niet jouw schuld is dat er steeds bonje in huis is. Je kind pubert nu eenmaal en conflicten en strijd horen erbij. Pubers zijn stom. Daar valt weinig aan te doen.

Vertrouw er maar op dat de boze buien en de tegendraadsheid op een gegeven moment vanzelf minder worden. Kijk maar naar jezelf. Jij was vast niet heel veel makkelijker dan je kind en met jou is het uiteindelijk ook allemaal goed gekomen.