Ongeveer een kwart van alle tienermeiden is op dieet, terwijl volgens de laatste cijfers ongeveer 10 procent van alle pubermeiden te dik is. Veel pubermeiden dieten dus zonder dat het nodig is. Dat betekent dat het gevaar van een eetstoornis voor je puberdochter altijd op de loer ligt.
Dat pubermeiden zichzelf te dik vinden is niet zo verwonderlijk. In de puberteit verandert het meisjeslichaam in een vrouwenlichaam. Borsten groeien, en ook bredere heupen dienen zich aan. Bovendien ontwikkelt zich in de puberteit een dikkere onderhuidse vetlaag.
De komst van heupen en een dikkere vetlaag zijn bij veel meiden niet gewenst. Via een dieet proberen ze de 'schade' binnen de perken te houden. En daar kan het mis gaan, want het oude meisjeslichaam komt nooit meer terug.
Extreme eetstoornis
Wanneer iemand doorslaat in lijnen en afvallen, spreken we van anorexia. Anorexia is de meest extreme eetstoornis die er is. Iemand met anorexia heeft een verstoord beeld van haar (95% is vrouw) lichaam. Iemand met anorexia vindt zichzelf te dik, zelfs wanneer ze broodmager is.
Hoewel de media vaak anders beweren, is het aantal vrouwen en meiden met anorexia al jaren constant. Naar schatting zijn er ongeveer 20.000 vrouwen met boulimia, en ongeveer 5.000 vrouwen met anorexia. En let op: het merendeel van deze vrouwen is volwassen. Het aandeel pubermeiden met een serieuze eetstoornis is naar verhouding klein.
Signalen
Toch is het verstandig om als ouder de eetpatronen van je dochter in de gaten te houden. Wanneer je dochter een eetstoornis ontwikkelt, dan heb je dat als ouder waarschijnlijk wel snel door. Wees in ieder geval alert bij de volgende signalen:
- Je dochter eet weinig
- Je dochter onttrekt zich aan gezamenlijke maaltijden
- Je kind wordt in korte tijd een stuk lichter
- Je dochter staat iedere dag een paar keer op de weegschaal
- Je kind leest alles wat er te vinden is over dieten, afvallen en slank worden
- Je dochter steekt haar vinger in haar keel om over te geven
- Je kind voert regelmatig 'buikpijn' als smoes aan om niet (of heel weinig) te eten.
ontkenning
Wanneer je dit soort signalen bij je kind ontdekt en bespreekt, dan is de kans groot dat je dochter bij hoog en bij laag zal ontkennen dat ze een eetstoornis heeft. Laat je daar niet door van de wijs brengen. Je kunt het een tijdje aankijken als je twijfelt of je het goed ziet, maar als die twijfel niet gerustgesteld wordt is het verstandig om met je dochter een bezoek te brengen aan de huisarts.
Wanneer je dochter een eetstoornis heeft, dan is de neiging groot om dat zelf te proberen op te lossen. Vaak is dat zinloos. Straffen en verbieden heeft meestal alleen tot gevolg dat je dochter stiekem doorgaat om kunstmatig zoveel mogelijk af te vallen. Meestal is professionele hulp noodzakelijk om van een eetstoornis af te komen. Bijvoorbeeld via een psycholoog of een lotgenotengroep.
